Biskupia Kopa (z czeskiego Biskupská kupa) to najwyższy szczyt Gór Opawskich (po polskiej stronie). Liczy on 890 m n.p.m. i leży na granicy polsko-czeskiej. Na jego szczycie znajduje się charakterystyczna 18-metrowa wieża widokowa, skąd można podziwiać okoliczną panoramę m.in. województwa opolskiego i czeskich Jeseników.

Zbliżał się weekend, pogoda była niepewna i dodatkowo nie mieliśmy pomysłu na żaden wyjazd. Szybka decyzja, pakowanie plecaka i postanowiliśmy pojechać w miejsce, gdzie nas jeszcze nie było. Zdecydowaliśmy się wejść na kolejny szczyt w ramach Korony Gór Polski. Tym razem pojechaliśmy w Góry Opawskie, aby wejść na ich najwyższy wierzchołek po polskiej stronie, a mianowicie Biskupią Kopę.

Biskupia Kopa – droga wejściowa – żółty szlak

Wybierając trasę wejścia na Biskupią Kopę, zdecydowaliśmy się na łagodne podejście szerokim, delikatnie pnącym się pod górę żółtym szlakiem. Ścieżka jest równa, szeroka i nie powinna nastręczać nikomu żadnych kłopotów, nawet jeżeli nie mamy dobrej kondycji. Ot taki spacerek. Jest ona mocno zalesiona, zatem tylko w kilku miejscach można podziwiać widoki.
Po drodze zatrzymaliśmy się przy schronisku PTTK „Pod Kopą Biskupią”, gdzie napotkaliśmy tłumy, więc o zamówieniu czegokolwiek nie było mowy. Nadia znalazła przy schronisku pamiątkową pieczątkę, które kolekcjonuje w swojej górskiej książeczce.
Od schroniska odbijamy na drogę w stronę czerwonego szlaku. Chwilę później teren mocno otwiera się i możemy podziwiać piękną panoramę województwa opolskiego, a także stronę czeską. Wiele osób zatrzymuje się tutaj, aby złapać „drugi oddech” przed ostatnim fragmentem podejścia na szczyt.
Niestety wierzchołek Biskupiej Kopy mocno nas rozczarował. Tłumy, tłumy i jeszcze raz tłumy, a do tego bałagan i brak widoków. Praktycznie nie było miejsca, aby sobie siąść i nacieszyć się górami. Ktoś wcześniej rozpalił ognisko, więc upiekliśmy nasze kanapki z drogi, posililiśmy się i szybko uciekliśmy ze szczytu.

Biskupia Kopa – droga zejściowa – czerwony szlak

Nie lubimy wschodzić i schodzić tymi samymi szlakami, więc jak tylko jest taka możliwość, to zawsze wybieramy inną drogę zejścia. Tym razem padło na czerwony szlak prowadzący do Bolkowic, czyli mniej więcej tam, gdzie zostawiliśmy nasz samochód na parkingu. Szlak ten jest zupełnie inny. Dosyć wąska ścieżka pomiędzy drzewami, wysokimi krzakami i trawami. Jest wiele kamieni oraz nierówności. Widać, że mocno pnie się pod górę. Cieszy nas to, że my pokonujemy go w drugą stronę, bo nogi pewnie mocno by bolały od dosyć stromego podejścia. Jest on zdecydowanie mniej popularny, gdyż na całej jego długości spotkaliśmy zaledwie kilka osób.
Nadii bardzo się podobała wycieczka, bo nie była zbyt długa ani zbyt krótka. Dodatkowo była możliwość podstemplowania książeczki górskiej, zjadła smażony chlebek z ogniska i miło spędziliśmy sobotni dzień. Dołożyliśmy kolejny szczyt – 17. na naszej liście – w ramach zdobywania Korony Gór Polski.

Artykuły, które powinny Cię zaciekawić:

KGP#19 Kłodzka Góra – przyjemny szlak na szczyt i wieża widokowa – Góry Bardzkie KGP#18 Wysoka (Wysokie Skałki) – polecany szlak przez wąwóz Homole Trójgarb i oryginalna wieża widokowa – szlak z Lubomina KGP #2 – na Wielką Sowę by się szło… Jak wygląda Ślęża zimą? Szlak z Domu Turysty Pod Wieżycą na Ślężę KGP#6 Śnieżka – Królowa Karkonoszy KGP #4 Waligóra – Najostrzejsze podejście w KGP?