Ralph Fitch, jeden z pierwszych angielskich podróżników powiedział „To najmagiczniejsze miejsce na całym świecie” opisując tą wspaniałą budowlę jaką jest Shwedagon Pagoda.
W różnych materiałach można znaleźć informacje, że została wybudowana 2500 lat temu. Legenda podaje, że wszystko zaczęło się od dwóch kupców: Tapussa i Bhallika. W podzięce za swoje dary otrzymali 8 włosów Buddy z Indii. Niestety podróż do domu była bardzo trudna. Różne źródła podają różne wersje, lecz podczas powrotu utracili oni 4 włosy: 2 z nich zostały skradzione przez króla Naga, a kolejne 2 ofiarowali/przekazali królowi Ajetta.

 Król niebios Sakka, zstąpił na Ziemię, aby pomóc w wyborze odpowiedniego miejsca na wybudowanie stupy/pagody, żeby uhonorować drogocenny podarek. Sakka wezwał cztery duchy: Sule, Amyitha, Yawhani oraz Dakkhina i razem postanowili, że budowla powinna powstać na Wzgórzu Singuttara.Tuż przed umieszczeniem szkatułki oraz szczątków trzech poprzednich Buddów w wyznaczonym miejscu, król Okkalapa otwarł opakowanie i odkrył, że zawierało ono 8 włosów. Podobno podczas tego wydarzenia działy się najróżniejsze cuda. Włosy wzbiły się w powietrze na wysokość 8 palm mieniąc się najbarwniejszymi światłami, tak pięknymi i cudownymi, że podobno niemowy przemówiły, głusi zaczęli słyszeć, a niepełnosprawni odzyskali władze w sparaliżowanych częściach ciała. Ziemia zadrżała, wiatr podniósł fale oceanu, święta Góra Meru zatrzęsła się. Niebo wypełniło się błyskawicami i zaczął padać deszcz drogocennych kamieni, aż napadało do wysokości kolan. Wszystkie drzewa Himalajów zakwitły i wydały owoce.

  Umieszczono szkatułkę w skarbcu, a wszystko Sakka przykrył wielkimi złotymi płytami. Na tym wybudowano złotą stupę, którą przykryto srebrną stupą, na której wzniesiono cynową stupę, później miedzianą, dalej ołowianą, marmurową, żelazną, a wszystko przykrytą ceglaną stupą. Całość podobno miała 20 metrów wysokości.Od powstania Shwedagon Pagoda była wielokrotnie przebudowywana, aby pięć wieków temu otrzymać kształt, który obecnie możemy podziwiać. Można powiedzieć, że Shwedagon („złota pagoda z miasta Dagon”) to najcenniejszy obiekt w sferze religii buddyjskiej, ponieważ zawiera w sobie relikwie Buddy (8 włosów Buddy Gautama) oraz w wymiarze materialnym, ze względu na przepych i ilość złota oraz kamieni szlachetnych użytych do budowy tej pagody.

Pagoda po obwodzie podstawy ma 433 metry, wznosi się na 99 metrów i składa się z 10 części: diamentowej kopuły (Sein-phoo), stożka, korony (Htee), iglicy (Hnet-pyaw-phu), ozdobnego kwiatu lotosu (Kyar-lan), zdobionych taśm (Bang-yit), odwróconej czary (Thabeik), dzwonów (Khaung-laung-pon), 3 tarasów (Pichaya), cokołu. Można by opisać każdy z tych elementów, część z nich jest bogato zdobiona, inna wysadzana drogimi kamieniami, lecz nie o to tu chodzi. Warto jednak wspomnieć o tym, co niestety z dołu niezbyt dobrze widać, a mianowicie o zwieńczeniu budowli. Dookoła korony jest zawieszonych ponad 1000 szczerozłotych dzwonków, które delikatnie dzwonią poruszone wiatrem. Na samej górze znajduje się „łopatka”, która obraca się zależnie od kierunku wiatru, która jest wysadzana 1100 diamentami o łącznej liczbie 278 karatów oraz 1383 innymi drogocennymi kamieniami. Powyżej tego znajduje się diamentowa kula wysadzana 4351 diamentami o łącznej licznie 1800 karatów. Żeby tego było mało to na szczycie widnieje 76 karatowy diament.

Shwedagon Pagoda to iście magiczne miejsce, skupiające niezliczoną ilość pielgrzymów z całego świata. Aby poczuć klimat, warto spędzić tu cały dzień, aby zobaczyć jak zmieniają się ludzie, jaka panuje tu cisza i spokój. W zakamarkach wzgórza można znaleźć sobie miejsce na medytację, na modlitwę, na spotkanie ze znajomymi, na odpoczynek od codzienności.
Warto być tu także wieczorem, po zachodzie słońca, gdy najcenniejszy zabytek lśni ostatnimi promieniami słońca na tle granatowego nieba. Później włączane są ogromne światła oświetlające budowlę.Gdy już jest ciemno, w Shwedagon Pagoda zapalane jest tysiące malutkich świeczek ułożonych dookoła pagody. Całość staje się jeszcze bardziej magiczna. Przybywa coraz więcej ludzi, każdy w ciszy medytuje, podziwia, ogląda, spotyka się ze znajomymi.

W taki sposób uczciliśmy ostatni wieczór w tym magicznym kraju… Wiem, że nadużywam słów magia, serdeczność, szczęście (pomijam walkę o demokrację z juntą), lecz nie da się inaczej opisać żyjących tu ludzi i atmosfery tego kraju. Mam nadzieję, że jeszcze tu kiedyś powrócimy i napotkamy na naszej drodze tych samych uśmiechniętych i serdecznych ludzi.

PS. Wyjazd do Birmy odbył się w dniach 5-30.11.2009.  Zachęcam do zapoznania się z planem i mapą podróży.

Artykuły, które powinny Cię zaciekawić:

Zachód słońca w Bagan – magiczne chwile wieczoru Lofoty magiczne miejsce na końcu świata Golden Rock Pagoda, czyli Złota Skała Mount Kyaiktiyo Park Narodowy Krka – magiczne wodospady na zdjęciach Zwiedzanie Bago wieczorową porą Magiczne zachody słońca na Filipinach Zatoka Ton Sai – klimatyczne miejsce w Tajlandii